Spiritualiteit heeft alles te maken met de geest ofwel de ziel. Een essentie van onze innerlijke en wezenlijke kern. Wellicht met enkel het doel om het leven te leven en zingeving in alles wat er gebeurt om ervaringen op te doen.
Het doorzien van de (schijn)werkelijkheid (buiten ons) en zowel daarin als in onze eigen realiteit te leven, brengt je tot de zogenoemde ‘verlichting’. Zie de term verlichting als bewustwording van het feit dat je al in het ‘paradijs’ bent. Paradijs is in deze context een metafoor, een situatie waarin je rust en vrijheid kunt creëeren op basis van zoals je werkelijk bent.
Met spiritualiteit bedoelen we de persoonlijke innerlijke ervaring zoals we deze vanuit intuïtie voelen en waaraan we geloof hechten zonder aantoonbaar bewijs. Als je er voor open staat en het toelaat, wordt duidelijk dat alles uit dezelfde energie en bouwstenen bestaat, zich in allerlei vormen manifesteert en dat alles in verbinding met elkaar staat en dus één is. Waarbij ook gedachten energie zijn en je daarmee en daardoor invloed hebt op je omgeving en je levenspad.
Dit staat los van hoe we over gebeurtenissen denken, de rationaliteit. Daarbij gaan we (te)veel uit van onze eerdere ervaringen die opgeslagen zijn in ons geheugen en waarmee via onze zintuigen het brein ons een verklaring geeft, met alle beperkingen van dien. Maar ook met alle vooroordelen die de waarheid vaak beïnvloeden.
Buiten het denken, zonder oordeel en met respect en waardering voor alles om ons heen, ontstaat dankbaarheid en mededogen. Een pad naar positiviteit, tevredenheid en geluk.
Oude Westerse en Oosterse wijsheden en filosofen hebben dat in een ver verleden al doorzien en uitgedragen. Onder invloed van macht, onderdrukking, zelfverrijking, en dergelijke zijn die inzichten op de achtergrond gebracht en zijn wij die uit het oog verloren.